رابطه امام حسین (ع) و حضرت علی اکبر (ع)
عجیب بود رابطه این پدر و پسرمن گمان نمی کنم در تمام عالم ، میان یک پدر و پسراینهمه عاطفه ، این همه تعلق ، اینهمه عشق اینهمه انس و اینهمه ارادت حاکم باشدمن همیشه مبهوت این رابطه امگاهی احساس می کردم که رابطه حسین با علی اکبرفقط رابطه یک پدر و پسر نیسترابطه مرید و مراد است و اگر کفر نبود می گفتم رابطه عابد و معبود استبارها در کوچه پس کوچه های این رابطهگیح و منگ و گم می شدممی ماندم کدامیک از این دو مرادند و کدامیک مریداگر مراد حسین است - که هست - پس این نگاه مریدان?او به قامت علی اکبر، به راه رفتن او ، به کردار او و حتی به لغزش مژگان او از کجا آمده استاما ....... اما ای کاش بودی به وقت لباس رزم پوشاندن علیداماد را این طور به حجله نمی فرستندکه امام علی اکبر را مهیای میدان می کردبا چه وسواسی هدیه اش را برای خدا آذین می بستاو نزدیکترین ، محبوبترین و دوست داشتنی ترین هدیه را برای این مرحله معاشقه با خدا برگزیده بودشاید فکر کرده بودکه تا وقتی پسر هست چرا برادرزادهچرا خواهرزادهتا وقتی هنوز حسین فرزند دارد ، چرا فرزند حسنچرا فرزند عباسچرا فرزند زینبو شاید این کلام علی اکبر دلش را آتش زده بودکه : یا ابة لا ابقانی الله بعدک طرفه عینپدر جان ! خدا پس از تو مرا به قدر چشم بر هم زدنی زنده نگذاردکلام قربانی را پسر به پدر می گفت نگاه طواف آمیز را پدر به پسر می کردو.......و.........................و جانم به قربانت یا حسین