آی آدمهای که بی اعتنا به یکدیگر از کنار هم می گذرید بی آنکه گوشه چشمی به هم بیندازید. چه بسا آن عابری که از کنار شما می گذرد  آن عاشقی باشد که معشوقش از عشق پاک و یک سوی آن هیچ نمی داند ؛ عاشقی که حتی از تصور نرسیدن به معشوقش حسی ناخوشایند را تجربه می کند ؛و با دیدن هر رهگذر و آشنایی ، با شنیدن هر سخن و با خواندن هر مطلبی در گوشه ذهنش علامت سوال های بیشماری به ردیف به صف می ایستند ؛آیا به راستی به دیگری تعلق دارد؟ اگر  تعلق خاطری نداشته باشد نسبت به او چه احساسی دارد! به راستی احساسی دارد و یا... ؛ عابری که در نگاهش قالب های یخی را به نمایش گذاشته و درونش همچون کوره ای از مواد مذاب گداخته می شود ؛ عاشقی که با تمامی خواسته های بی ریای خود از فراغ یار به این سو و آن سو می گریزد شاید برای لحظه ی در شلوغی این شهر پر هیاهو آرام گیرد ؛ اما هیچ مکان امنی را نمی یاد و تنها با یاد چشمان معصوم معشوق است که آرامش را بر وجودش سرازیر می شود
دل نوشته امروز:باربارا دی آنجلیس
برای اغلب زنها عشق واقعیتی بی انقطاع و ممتد است. توجهی مستمر و مداوم که هیچ گاه ناپدید نمی شود ، حتی مواقعی که مشغول کار یا انجام وظایفی هستیم که ظاهرا هیچ گونه ارتباطی با عشق ندارند
از طرف دیگر برای اغلب مر دها ؛ عشق کلاسه شده و تفکیک شده است . گویی دیداری است با بخشی از وجودشان آن هم گهگاهی و با تعیین وقت قبلی.