روح سرد عشق

از دلم پر کشید و رفت 

چشم تو از درون سینه ام

همچون قناری از قفس توام با عشق تو

پرواز کرد و رفت و رفت

حال چشمانم به آسمانم است و دلم

خالی زیاس

دست بر آسمان گشودم تا که شاید

دست مهربانی دستم گیرد بالا برد

تا که شاید مهر ورزی

معنی عشق و وفا را بر من عاشق صفت

آموزد و همنشینی با من خار بیابانی کند